Pochodząca z Afryki (Kenia i północno-wschodnia część Afryki Południowej) roślina stała się niezwykle popularna jako roślina domowa w ciągu ostatnich 15 lat. Zawdzięcza to holenderskim hodowcom, którzy zaczęli ją rozmnażać w 1996 roku.
Jest to wytrzymała roślina, która nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych poza utrzymywaniem ciemnozielonych liści w czystości i odkurzaniu. Jej odporność sprawia, że jest idealna dla zapominalskich właścicieli roślin.
Kwiaty
Kwiaty Zamioculcas zamiifolia, znanej również jako klejnot z Zanzibaru, to jedna z niewielu roślin, które mogą sprostać wymaganiom jako rośliny domowe o niewielkich wymaganiach. Jej błyszczące, zielone liście robią wrażenie na biurku. Ten rodzaj roślin jest popularnym wyborem w domowym biurze, głównie ze względu na ich właściwości oczyszczające powietrze i fakt, że są wystarczająco odporne, aby przetrwać różne warunki oświetleniowe.
Najlepsze jest to, że potrzeba tylko trochę czasu i wysiłku, aby w pełni wykorzystać możliwości wybranej rośliny. I dobrze, bo można się wiele nauczyć o tych pięknościach. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że niezależnie od tego, jak zdecydujesz się je wyeksponować, nie są one przeznaczone dla osób o słabym sercu. Największe sukcesy odnoszą te rośliny, które otrzymują optymalną ilość światła słonecznego, wody i nawozu, a także nie są narażone na duży ruch pieszy i częste przycinanie.
Liście
Liście zamiokulkasa (znanego też jako roślina ZZ lub klejnot Zanzibaru) są błyszczące i ciemnozielone. Dorastają do około 40-60 cm długości.
Roślina ta rośnie w Afryce Wschodniej, od Kenii do RPA. Holenderskie szkółki dostrzegły jej potencjał jako rośliny domowej i zaczęły ją szeroko propagować około 1996 roku.
Jest to członek rodziny Araceae, podobny do lilii pokojowej. Podobnie jak ona, zamiokulkas wytwarza kwiat typu spadix.
Niestety, jeśli roślina ta zostanie spożyta lub wystawiona na działanie gołej skóry, jej sok może powodować pieczenie, ból i obrzęk. Jest to spowodowane zawartymi w niej kryształami szczawianu wapnia, które mają ostre krawędzie.
Jednakże Szpital Dziecięcy w Filadelfii zauważa, że szanse zatrucia roślinami zawierającymi szczawiany są bardzo małe. Objawy w postaci nudności i wymiotów są rzadkie. Szczawiany zostaną wchłonięte do organizmu i powinny ustąpić po kilku godzinach.
Owoce
Owoce zamiokulkasa – aka caladium zamiifolia – to białe jagody z ciemniejszą plamką w środku, o średnicy około 1 cm. Są nie tylko ładne, ale i smaczne.
Roślina należy do rodziny Araceae, w której występuje kilka trujących gatunków, takich jak Philodendron, Anthurium i Monstera. Podobnie jak one, roślina ZZ (lub caladium zamiifolia) nie jest pozbawiona informacji, ale nie ma powodów do paniki, jeśli szukasz łatwej w utrzymaniu rośliny ozdobnej o strasznej nazwie.
Jak w przypadku wielu roślin zawierających szczawiany, najlepszym sposobem na uniknięcie spożycia tej rośliny jest trzymanie jej w miejscu niedostępnym dla dzieci i zwierząt domowych. Dotyczy to nie tylko jagód, ale także kwiatów i liści! Poświęcenie czasu na zapoznanie się z zagrożeniami związanymi z roślinami ZZ sprawi, że będziesz o krok bliżej do utrzymania bezpiecznych i szczęśliwych roślin domowych.
Nasiona
Zamioculcas zamiifolia to tropikalna bylina pochodząca z Afryki Wschodniej. Jest uprawiana jako roślina ozdobna, głównie ze względu na błyszczące liście i łatwość pielęgnacji.
Sok z tej rośliny zawiera kryształy szczawianu wapnia, które często podrażniają skórę, błony śluzowe i spojówki. Objawy są zwykle przejściowe, ale mogą obejmować ból, trudności z przełykaniem i obrzęk.
Jak w przypadku wielu roślin z rodziny Araceae, spożycie niewielkiej ilości tego soku może spowodować wymioty i biegunkę. Te objawy powinny minąć w ciągu kilku godzin.
Zjedzenie dużej ilości kwasu szczawiowego może spowodować uszkodzenie nerek, ale zdarza się to bardzo rzadko. Jeśli dziecko lub zwierzę domowe zje dużą ilość zamiokulkasa, powinno pozostać nawodnione do czasu, aż trucizna opuści jego organizm. Jeśli wystąpią poważne objawy, takie jak mdłości lub skurcze żołądka, skontaktuj się z lekarzem w celu dalszej oceny.
