Aloe vera jest popularną rośliną używaną do celów leczniczych. Wytwarza się z niego również wiele produktów kosmetycznych i spożywczych.
W celu opracowania biopreparatu płynnego, do żelu aloesowego zaszczepiono ważną dla rolnictwa cyjanobakterię Anabaena laxa (RPAN8). Otrzymany płynny preparat wykazał cechy promujące wzrost roślin i aktywność grzybobójczą wobec dwóch fitopatogenicznych grzybów Macrophomina phaseolina i Drechslera oryzae.
1. Sadzenie
Aloe vera jest popularną rośliną domową, która dobrze rośnie w pomieszczeniach, jeśli tylko zapewni się jej odpowiednią ilość wody i światła. Można go też przystosować do różnych warunków uprawy, co czyni go dobrym wyborem dla początkujących ogrodników.
Posadź aloes w pojemniku z otworami drenażowymi, aby korzenie mogły wyschnąć między kolejnymi podlewaniami. Wybierz donicę, która jest tak szeroka, jak głęboka, lub tak długa, jak wysoka jest sama roślina – informuje Farmer’s Almanac.
Dojrzałe rośliny aloesu wytwarzają odrosty – lub młode – które można usunąć, aby stworzyć nową roślinę (klon). Aby oddzielić odrosty od rośliny matecznej, użyj małej kielni lub noża, aby je poluzować.
2. Podlewanie
Rośliny aloesu nie potrzebują dużo wody, więc upewnij się, że dostarczasz jej tyle, aby przesiąkła, ale nie więcej niż to konieczne. Lubią też ciepłe temperatury, więc nie umieszczaj ich w miejscu, w którym przez przeciągające drzwi lub okno jest zbyt zimno.
Dojrzałe rośliny aloesu czasami wypuszczają wysoki kłos kwiatowy – zwany kwiatostanem – z którego wyrastają dziesiątki rurkowatych żółtych lub czerwonych kwiatów. Jednak rośliny te są zwykle uprawiane na zewnątrz przez cały rok w ciepłym klimacie, więc raczej nie zobaczysz ich kwitnących w pomieszczeniach.
Aloe jest rośliną sukulentową, co oznacza, że przechowuje zapasy wody w swoich długich mięsistych liściach. Jest przystosowany do przetrwania długotrwałych susz. Nie zgnije ani nie zwiędnie, jeśli będzie odpowiednio podlewany, ale musi być trzymany w słonecznym miejscu.
3. Nawożenie
Aloe vera jest bardzo odporną rośliną i dobrze radzi sobie z podstawowymi składnikami odżywczymi. Jednak niedobór składników odżywczych może sprawić, że będzie cierpiał i stanie się bardziej podatny na choroby.
Dlatego ważne jest, aby regularnie nawozić aloes. Pomoże mu to rozkwitnąć i rozwinąć się w pełni.
Aby uzyskać najlepsze rezultaty, szukaj nawozów przeznaczonych specjalnie dla sukulentów. Powinny być to nawozy o powolnym uwalnianiu lub w formie granulek, a ich stosunek składników odżywczych powinien wynosić 10-40-10.
Możesz także wymieszać z ziemią trochę kompostu, aby zapewnić roślinie dodatkowe odżywienie i poprawić jakość gleby. Skórki bananów to kolejna świetna opcja – można je stosować w postaci płynnej lub kompostować, aby zwiększyć zawartość potasu w roślinie. Możesz też użyć hormonu ukorzeniania w proszku po posadzeniu rośliny, aby pobudzić nowe korzenie.
4. Zbiór
Aloe vera jest popularną rośliną leczniczą o znanych korzyściach zdrowotnych. Od wieków jest stosowany jako środek miejscowy i suplement diety.
Zbieranie jest ważną częścią maksymalizacji zdrowia i wartości odżywczych tej rośliny. Jeśli nie są zbierane prawidłowo, rośliny aloesu mogą osłabnąć i umrzeć.
Zwykle zbieraj tylko dojrzałe, najbardziej zewnętrzne liście aloesu, używając ostrego noża. Nie należy ścinać zbyt wielu małych liści, gdyż mogą one uszkodzić roślinę.
Po ścięciu przepłucz liść wodą, aby usunąć z niego żółty sok. Sok ten nie jest toksyczny w małych ilościach, ale może być gorzki i drażniący dla przewodu pokarmowego.
5. Przetwarzanie
Aloe vera jest sukulentem, co oznacza, że może przechowywać wodę przez dłuższy czas. Ta unikalna zdolność pozwala roślinie uszczelniać skaleczenia i rany bez powodowania dalszych uszkodzeń.
Poza tym, że aloes jest łatwy w uprawie, wymaga też bardzo mało zabiegów pielęgnacyjnych. To sprawia, że jest popularną rośliną w szkołach medycyny naturalnej.
Aloe vera jest jedną z najczęściej używanych roślin leczniczych w Ugandzie. Jest znana z silnego działania oczyszczającego i właściwości antybakteryjnych. Stwierdzono, że pomaga leczyć oparzenia drugiego stopnia oraz reakcje skórne wywołane radioterapią.
